غوره که بانگلیسی Un-ripe grape نامیده می شود از نظر طب قدیم ایران سرد و قابض است. غوره که میوه سبز رنگ و نارس انگور است که دارای طعم ترش می باشد. غوره دارای اسیدهای آلی مانند اسید مالیک، اسید فرمیک، اسید سوکسینیک Succinique Acid ، اسید اگزالیک، اسید گلوکولیک Glucolique Acid ، قند و ویتامین ث می باشد.
غوره همان انگور کال است که طعم آن ترش است. در واقع میوهها هر چقدر بیشتر میرسند، قندشان بالاتر میرود. در واقع قند غوره کمتر از انگور رسیده است. البته این مساله دلیل بر آن نیست که بگوییم غوره هیچ قندی ندارد و نمیتواند سبب نوسانهای قندخون شود. مصرف هرازگاه غوره مشکلی ایجاد نمیکند.
غوره معمولا به شکل آبغوره مصرف میشود. تمام خواص آبغوره فقط در صورتی موثر است که آبغوره تازهرا مصرف کنیم!! چون آبغوره هایی که در دراز مدت نگهداری می شوند، شیشه های آنها جلوی آفتاب میماند و حرارت میبیند، فاقد هر گونه ویتامین C بوده و تنها طعمدهنده است. به عبارت دیگر آبغوره ای که در دراز مدت نگهداری شود، هیچ خواصی برای بدن ندارد!