حکمت های نهج البلاغه

حکمت ۴۷۱ :
شناخت جایگاه سخن و سکوت
امام علی علیه السلام: در آنجا که باید سخن گفت، خاموشی سودی ندارد و آنجا که باید خاموش ماند، سخن گفتن ناآگاهانه خیری نخواهد داشت.

حکمت ۴۷۲ :
دعای باران
( در دعا به هنگام طلب باران فرمود)
امام علی علیه السلام: خدایا! ما را با ابرهای رام سیراب کن، نه ابرهای سرکش!.
( این کلمات از فصیح ترین و شگفتی آورترین کلمات ادیبانه است که ابرهای شرکش همراه با رعد و برق را به شتران چموش تشبیه کرد که بار از پشت می افکنند و سواری نمی دهند، و ابرهای رام را به شتران تشبیه کرد که به راحتی شیر داده، و سواری می دهند. )

حکمت ۴۷۳ :
ارزش رنگ کردن مو و آرایش
( به امام گفتند: چه می شد موی خود را رنگ می کردی؟ حضرت فرمود)
امام علی علیه السلام: رنگ کردن مو، زینت و آرایش است، اما ما در عزای پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم به سر می بریم.

حکمت ۴۷۴ :
ارزش عفت و پاکدامنی
امام علی علیه السلام: پاداش مجاهد شهید در راه خدا، بزرگ تر از پاداش عفیف پاکدامنی نیست که قدرت بر گناه دارد و آلوده نمی گردد. همانا عفیف پاکدامن، فرشته ای از فرشته هاست.

حکمت ۴۷۵ :
ارزش قناعت
* امام علی علیه السلام: قناعت مالی است که پایان نمی پذیرد.

حکمت ۴۷۶ :
راه کشورداری
( چون زیاد بن ابیه را به جای عبدالله بن عباس، به فارس و شهرهای پیرامون آن فرستاد، او را دستورالعملی طولانی، از گرفتن مالیات نا به هنگام نهی کرد و فرمود:)
امام علی علیه السلام: عدالت را بگستران و از ستمکاری پرهیز کن، که ستم، رعیت را به آوارگی کشاند و بیدادگری، به مبارزه و شمشیر می انجامد.

حکمت ۴۷۷ :
بزرگ ترین گناه
امام علی علیه السلام: سخت ترین گناهان، گناهی است که گناه کار آن را سبک شمارد.

حکمت ۴۷۸ :
مسئولیت آگاهان

امام علی علیه السلام: خدا از مردم نادان عهد نگرفت که بیاموزند، تا آن که از دانایان عهد گرفت که آموزش دهند.

حکمت ۴۷۹ :
بدترین دوست
امام علی علیه السلام: بدترین دوست، آن که برای او به رنج و زحمت افتی.

حکمت ۴۸۰ :
آفت دوستی
امام علی علیه السلام: وقتی مؤمن برادرش را به خشم آورد، به یقین از او جدا شده است.